Waterbehandelingomvat het gebruik van verschillende chemicaliën om water te zuiveren en te desinfecteren, zodat het veilig is om te drinken, industrieel gebruik en lozing in het milieu. Voor elke fase van de waterbehandeling kunnen verschillende chemicaliën nodig zijn, afhankelijk van de aanwezige verontreinigingen en de gewenste waterkwaliteit. Hieronder vindt u een overzicht van de meest voorkomende chemicaliën die bij waterbehandeling worden gebruikt:
Deze chemicaliën worden gebruikt om zwevende deeltjes en onzuiverheden in water te verwijderen door ze samen te voegen tot grotere deeltjes die gemakkelijk kunnen worden verwijderd door sedimentatie of filtratie.
- Aluminiumsulfaat (aluin): een veel voorkomend stollingsmiddel dat ervoor zorgt dat deeltjes samenklonteren tot vlokken.
- IJzerchloride: een alternatief voor aluin, gebruikt in sommige gevallen waar een lagere pH de voorkeur heeft.
- Polyaluminiumchloride (PAC): Een efficiënter stollingsmiddel dan aluin, waarvoor lagere doses nodig zijn.
- Anionische en kationische polymeren: vlokmiddelen die het aggregatieproces na coagulatie verbeteren.
Er worden desinfectiemiddelen aan het water toegevoegd om schadelijke micro-organismen zoals bacteriën, virussen en protozoa te doden of te inactiveren, waardoor het water veilig wordt voor consumptie.
- Chloor: Chloor, het meest gebruikte desinfectiemiddel, doodt ziekteverwekkers en voorkomt door water overgedragen ziekten.
- Chloramine: Chloramine, een combinatie van chloor en ammoniak, wordt gebruikt voor langdurige desinfectie in distributiesystemen.
- Ozon (O₃): Een krachtig oxidatiemiddel dat water desinfecteert zonder chemische resten achter te laten.
- Ultraviolet (UV) licht: Hoewel het geen chemische stof is, wordt UV-licht gebruikt om ziekteverwekkers te inactiveren door hun DNA te beschadigen.
Deze chemicaliën worden gebruikt om de zuurgraad of alkaliteit van water te corrigeren, wat zowel het behandelingsproces als de waterkwaliteit kan beïnvloeden.
- Natriumhydroxide (bijtende soda): wordt gebruikt om de pH te verhogen en water minder zuur te maken.
- Zoutzuur: Verlaagt de pH als water te alkalisch is.
- Natriumcarbonaat (natriumcarbonaat): Wordt ook gebruikt om de pH te verhogen en water te verzachten door calcium- en magnesiumionen te verwijderen.
- Kalk (Calciumhydroxide): Verhoogt de pH en vermindert de waterhardheid.
Deze chemicaliën worden aan watersystemen toegevoegd om corrosie van leidingen en infrastructuur te voorkomen, wat kan leiden tot het uitlekken van metaal in het water.
- Orthofosfaten: Creëert een beschermlaag aan de binnenkant van leidingen, waardoor wordt voorkomen dat lood en koper in het water terechtkomen.
- Silicaten: helpen bij het vormen van een beschermende film in leidingen, vooral handig in watersystemen met hoge temperaturen.
In gebieden met hard water voorkomen kalkremmers de vorming van kalk- en magnesiumafzettingen (kalk) in leidingen en machines.
- Polyfosfaten: Bindt zich met calcium- en magnesiumionen om kalkaanslag in leidingen en ketels te voorkomen.
- Natriumhexametafosfaat: een veel voorkomende kalkremmer die wordt gebruikt in industriële en gemeentelijke waterbehandeling.
Oxidatiemiddelen worden gebruikt om opgeloste organische verbindingen, kleurstoffen en ongewenste stoffen zoals ijzer, mangaan en waterstofsulfide te verwijderen.
- Kaliumpermanganaat: Oxideert ijzer, mangaan en organische materialen en verandert ze in vaste deeltjes die kunnen worden uitgefilterd.
- Chloordioxide: Wordt gebruikt om smaak- en geurveroorzakende stoffen te oxideren en water te desinfecteren.
Deze chemicaliën worden gebruikt om schuim in waterzuiveringsinstallaties en industriële processen onder controle te houden of te elimineren.
- Antischuimmiddelen op siliconenbasis: verminderen de oppervlaktespanning, waardoor schuimbellen inzakken.
- Organische en op polymeren gebaseerde antischuimmiddelen: gebruikt in gespecialiseerde processen om schuimvorming tijdens de behandeling te voorkomen.
In sommige regio’s wordt fluoride aan drinkwater toegevoegd om tandbederf te voorkomen.
- Natriumfluoride: een veelgebruikte fluorideverbinding die wordt gebruikt om fluoride toe te voegen aan gemeentelijke watervoorzieningen.
- Hydrofluosiliczuur: een andere fluorideverbinding die wordt gebruikt bij de fluoridering van water.
Weekmakers verwijderen hardheid (voornamelijk calcium- en magnesiumionen) uit water, wat kalkaanslag kan veroorzaken en de efficiëntie van verwarmingssystemen kan verminderen.
- Ionenuitwisselingsharsen: deze harsen worden gebruikt in waterontharders om calcium- en magnesiumionen te vervangen door natrium- of kaliumionen.
Na de desinfectie worden soms dechloreringsmiddelen gebruikt om achtergebleven chloor of chlooramine te verwijderen voordat water in het milieu terechtkomt of in industriële processen wordt gebruikt.
- Natriumbisulfiet: gebruikt om chloor te neutraliseren.
- Natriumthiosulfaat: Vaak gebruikt bij de behandeling van afvalwater om chloor te verwijderen vóór lozing.
---
Conclusie
De chemicaliën die bij de waterbehandeling worden gebruikt, hebben verschillende functies, van het verwijderen van verontreinigingen en het aanpassen van de pH tot het desinfecteren en verzachten van water. Correct gebruik en monitoring van chemicaliën zijn essentieel om de kwaliteit en veiligheid van water te garanderen, of het nu gaat om drinkwater, industrieel gebruik of lozing in het milieu. Verschillende stadia van het waterbehandelingsproces vereisen specifieke chemicaliën om de gewenste resultaten te bereiken, en zorgvuldig beheer zorgt ervoor dat water veilig en vrij van schadelijke onzuiverheden blijft.
HANGZHOU TONGGE ENERGY TECHNOLOGY CO.LTD is een professionele Chinese waterbehandelingsagentfabrikant en een Chinese waterbehandelingsagentleverancier. Bezoek onze website op https://www.hztongge.com voor meer informatie over onze producten. Voor vragen kunt u ons bereiken op joan@qtqchem.com.
